गजल १ – तिमी बिना अधुरो
तिमी बिना अधुरो छु म,
साँझमा तिमीझैँ अँध्यारो छु म।
तिमी आएर गयौ एक सपना जस्तै,
तर अझै त्यसै सपनामा छु म।
कसैले देखेन मभित्रको घाउ,
सधैं हाँस्ने मुखौटा हो छु म।
तिमी सम्झिएर रुने बानी पर्यो,
अब आँशुमा पग्लिरहेको छु म।
शब्द नहुन पनि ठीकै हो,
भावनामा लेखिरहेछु म।
तिमी गएको धेरै भयो तर,
अझै तिमीमै बाँचिरहेको छु म।
गजल २ – मौन यादहरू
म मौन छु, तर मन चिच्याइरहेछ,
तिमी विना पनि प्रेम सम्झाइरहेछ।
बोल्न खोज्दा निस्किँदैन शब्द,
नयन मात्र तिमीलाई देखाइरहेछ।
रातका कुना-कुनामा तिमी छौ,
चन्द्रमा पनि तिमीमा हराइरहेछ।
आँखा बन्द गर्दा देखिन्छौ तिमी,
सपना बनि मनमा बसाइरहेछ।
तिमी नभए पनि तिमी हौँ,
जीवन यही भ्रममा चलाइरहेछ।
भुले जस्तो देखिए पनि,
स्मृतिमा तिमी अझै मुस्काइरहेछ।
गजल ३ – अधूरो प्रेम
नआउनु तिम्रो अधिकार थियो,
तर म अझै तिमीमा प्यार थियो।
नभोलेको त्यो अन्तिम शब्द,
मलाइ नै जीवनभर भार थियो।
आशाले तिमीलाई बाँध्थेँ,
तर विश्वास त काँचो तार थियो।
तिमी हाँसेर गयौ एक दिन,
मेरो आँशु त्यसको उपहार थियो।
आज म लेख्छु अधुरा कथा,
जहाँ नायक तिमी र हार थियो।
जिन्दगी चल्यो, तर रोकिएर,
तिमी जाने दिन नै अन्त्यवार थियो।
गजल ४ – चिहानको गीत
चिहानभित्र लुकेका छन् कथा,
शब्दभन्दा गहिरा छन् व्यथा।
बाँचुन्जेल नबुझियो प्रेम,
मरेपछि भेटिएछ चाहना।
साँचो माया मुखमा थिएन,
नयनमा पो थियो समझना।
सपना भित्र रोएको जीवन,
मौनताभित्र लुकेको भावना।
अस्तित्व त थियो शरीरको,
तर प्राण गइसकेको कहानीमा।
पछुतो मात्रै बाँकी रहन्छ,
जहाँ प्रेम मर्न जान्छ पागलपनमा।
गजल ५ – तिमी मेरो कविता
तिमी हौ मेरा हर शेरका अक्षर,
भावनामा बग्ने रङ्गीन पंखर।
मनको कापीमा तिमी नै लेखिएछौ,
शब्द बिना पनि पोखिने रहर।
तिमी विना शून्य लाग्छ संसार,
हावा विना ताजगीको के अर्थ?
हास्न खोज्दा आँशु झर्छ,
यो प्रेम हो कि मनको व्यर्थ?
तिमी नजिक भए जस्तो लाग्छ,
तर टाढाको सत्य हृदयमा झर्क।
तिमी कविता होइनौ अब,
तिमी स्वास बनि बाँच्नुपर्ने गर्व।
गजल ६ – सम्झनाको सन्देश
सम्झनाले दिनभर सताइरहेछ,
मनलाई तिमीमा झुलाइरहेछ।
छैनौ तिमी यहाँ, तर छौ पनि,
कसरी यो सत्यलाई बुझाइरहेछ?
तिमी लेखेर गयौ मौनता,
म त्यो अक्षरलाई पढाइरहेछ।
आँखा रुन्छ, ओठ हाँस्छ,
जीवनले आफैँसँग ठटाइरहेछ।
छायाँ बनि पछ्याइरहन्छौ,
मनभित्र तिमी रमाइरहेछ।
यो प्रेम हो कि शोकको गीत?
समयले पनि टालटुल गराइरहेछ।
गजल ७ – एक्लोपनको कथा
भीडभित्र हराइरहेछु म,
एक्लोपनलाई सम्हालिरहेछु म।
जुन मुस्कान देखिन्छ मुखमा,
त्यो आँशुको ढोका बन्द गरिरहेछु म।
तिमी नआउने थाहा भएर पनि,
तिमीलाई बाटो हेरिरहेछु म।
तिमी सुनिन मस्त सपनामा,
तर त्यो सपना पोखिरहेछु म।
कसैले नदेख्ने पीडाहरू,
कवितामा राखिरहेछु म।
शब्दमा खोज्दै छु तिमीलाई,
भावनामा बाँधिरहेछु म।
गजल ८ – सपना र म
सपना त तिमी नै थियौ कहिल्यै,
तर सपना पनि चोरेर गयौ एकदिन।
आँखा जता फर्काएँ तिमी देखिन,
तर छुन खोज्दा हरायौ तिमी दिनदिन।
शब्द त छन् सयौं लेख्नलाई,
तर तिमी बिना कविता छैन अब किन?
मौनताभित्र एउटा आवाज छ,
तिमी भित्रै हराएको चिन।
मनको कुनामा बस्ने रहर,
तर त्यो ठाउँमा अब छ शून्य जीवन।
सपना म थिएँ तिमीभित्र,
अब सपनाले मने बिर्सेको किन?
गजल ९ – उत्तरहरू
उत्तरहरू छैनन् अब प्रश्नहरूमा,
मौनता पो बाँकी छ भावना भित्रै।
प्रेमका पाना पल्टाउँदै जाँदा,
तिमी नै हराएको थियौ त्यो अक्षर भित्रै।
शब्दका खोलमा निस्किए भावना,
तर साँचो कुरा हरायो नजर भित्रै।
आँखा झुकाएर हाँस्ने रहर,
तिमी नहुँदा फेरि आँसु भित्रै।
सपना देख्दा विश्वास लाग्थ्यो,
अब सपना पनि डराउँछ असर भित्रै।
तिमी छैनौ, तर प्रश्न बाँकी,
उत्तर अझै हराइरहेछ डर भित्रै।
गजल १० – टाढा भएर पनि
टाढा छौ तिमी, तर नजिक लाग्छ,
मनभित्रै सधैं तिमी बाँचिरहन्छौ।
सम्झना जस्तै सधैं ताजा,
मेरो आत्मामा गहिरिएर बसिरहन्छौ।
कहिलेकाहीँ लाग्छ — तिमी हाँसिरहेकी,
त्यो त केवल मनले बनाएको चित्र हो।
तिमीलाई भुल्न खोज्दा,
सम्झनाले झनै तिमी बनाइरहन्छौ।
प्रेमलाई किन तौल्न खोज्छौं हामी?
त्यो त नाप्न नसकिने रहर हो।
टाढा भएर पनि तिमी यहाँ छौ,
मेरो हृदयमा नै बसेकी शहर हो।